Είναι πολύ απλό. Μπαίνεις Εθνική οδό, πληρώνεις τα διόδια που συναντάς και κάποια στιγμή μετά από πολλά διόδια, ατέλειωτες ευθείες, φάγωμα τα λάστιχα στην μέση μόνο, φτάνεις Θεσσαλονίκη. Η ασφάλεια της Εθνικής οδού, η περίφραξη, η έλλειψη στροφών & διασταυρώσεων, η καλή ποιότητα ασφάλτου παντού, η σαφής σήμανση, ο φωτισμός την νύχτα, η οδική βοήθεια αν κάτι πάει στραβά, κάνει τα πράγματα εύκολα και γρήγορα.


Χμμμμ, κάτι δεν πάει καλά σε όλο αυτό, έτσι δεν είναι;


Αυτό δεν είναι ταξίδι, αυτό είναι η βαρεμάρα σε δύο ρόδες. Άμα είναι έτσι, υπάρχει και το τραίνο, που γλυτώνεις και χρήματα. Μοτοσυκλέτα δεν παίρνεις για να μετακινείσαι απλά, παίρνεις για την εμπειρία, την δοκιμασία και την χαρά της βελτίωσης που αυτά φέρνουν στον εαυτό σου.


Το πάμε λοιπόν αλλοιώς;


Η Εθνική οδός είναι πολύ πιο ασφαλής, πολύ πιο εύκολη, πολύ πιο γρήγορη από οποιοδήποτε άλλο δρόμο. Γιατί να μην πας από αυτήν; Να μερικοί λόγοι:


1-Ο πιο προφανής: Γιατί κοστίζει. Τα διόδια μαζεύονται από Αθήνα μέχρι Θεσσαλονίκη με δίτροχο, 21 ευρώ και 35 λεπτά σύνολο, και αρχίζει το ποσό αυτό να συγκρίνεται με το κόστος του καυσίμου. Μπορείς να πεις ότι κάνεις 200 χλμ παραπάνω με τα χρήματα αυτά.


2-Γιατί μοτοσυκλέτα σημαίνει στρίψιμο με πλάγιασμα, φρένο πριν την στροφή και γκάζι μετά. Πηγαίνοντας σε ένα δρόμο χωρίς στροφές, τεράστιες ευθείες και μόνο πολύ ανοιχτές καμπές, ακυρώνουμε το μεγαλύτερο μέρος της οδήγησης και απλά καθόμαστε σε ένα κάθισμα που ταξιδεύει με σταθερή ταχύτητα. Πράγμα που δεν είναι καλό ούτε για το κάθισμα: Κινητήρας που δουλεύει πολύ ώρα στις ίδιες συνθήκες ενδέχεται να παρουσιάσει πρόωρη φθορά.


3-Γιατί δεν έχουμε σκοπό ή δυνατότητα να εκμεταλλευτούμε τις μεγαλύτερες ταχύτητες που μπορούμε να κινούμαστε στην Εθνική, είτε γιατί δεν θέλουμε είτε γιατί δεν πιάνει μεγάλες ταχύτητες η μοτοσυκλέτα μας, οπότε γιατί να πληρώσεις διόδια για μια δυνατότητα που δεν θα χρησιμοποιήσεις;


4-Γιατί θέλεις να σταματάς σε όποια άκρη θέλεις εσύ, να βγάζεις ότι φωτογραφία θες εσύ, να κινείσαι προς όποια λοξοδρόμηση σου κάνει κέφι εσένα και όχι όπου προβλέπεται από τον κατασκευαστή της οδού, ούτε σου αρέσει να σε ‘’φυλακίζει’’ μια ατέλειωτη μπαριέρα.


5-Των ημερών μας, γιατί παίζουν και έλεγχοι μετακινήσεων στα διόδια.


Για όλους αυτούς του λόγους, η λύση είναι το επαρχιακό δίκτυο.



Η διαδρομή από Θήβα>Αλίαρτο>Λειβαδιά>Αμφίκλεια>Μπράλο>Λαμία>Δομοκό>Νέο Μοναστήρι>Φάρσαλα>Λάρισα και έχει κι άλλο.



Βήμα πρώτο, έξοδος από την Αθήνα: Βγαίνουμε λοιπόν από Αθήνα, είμαστε στον Κηφισό, και κινούμαστε βόρεια. Το πρώτο σημείο που μας ενδιαφέρει είναι η έξοδος για Άγιο Στέφανο, στην οποία και βγαίνουμε. Δεξιά στο πρώτο φανάρι και καπάκι αριστερά στο δεύτερο φανάρι, και έχουμε πιάσει την παλιά εθνική οδό, την οποία και ακολουθούμε παράλληλα σχεδόν με την Εθνική. Ακολουθώντας αυτήν την κατεύθυνση, θα περάσουμε από πολλά μέρη, και τελικά θα περάσουμε και την έξοδο για Χαλκίδα, όπου και θα συναντήσουμε την κατεύθυνση του επαρχιακού προς Θήβα. Η ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΜΟΥ: Στο πρώτο αυτό βήμα, η εναλλακτική της Εθνικής οδού, έχει πολύ μπέρδεμα, επί μεγάλη απόσταση, πολλά σημεία με διασταυρώσεις να χαθείς, πολλές αλλαγές στην ποιότητα της ασφάλτου και γενικά σε αυτό μόνο το βήμα η πρότασή μου σε ένα κείμενο που λέει πως να ΜΗΝ πας από Εθνική, είναι να…πας από Εθνική. Ένα διόδιο πληρώνεις στις Αφίδνες, 2 ευρώ και 25 λεπτά, και γλυτώνεις από όλο αυτό το κακό κομμάτι του επαρχιακού δρόμου, που μπορεί να σε απογοητεύσει και προκαταβάλει άδικα για τα κομμάτια που ακολουθούν.



Βήμα δεύτερο, προς Θήβα: Αν στο πρώτο βήμα ερχόμαστε από την Εθνική, κάποια στιγμή, λίγα χιλιόμετρα μετά την έξοδο της Χαλκίδας, είναι η έξοδος προς Θήβα. ΟΧΙ η δεύτερη έξοδος που είναι πιο κοντά προς Θήβα με την πράσινη σηματοδότηση, η πρώτη είναι με μπλε και είναι αρκετά χιλιόμετρα πιο πριν.

 

Βγαίνουμε λοιπόν δεξιά στην πρώτη έξοδο, και αριστερά στην διασταύρωση αμέσως μετά την έξοδο. Ακολουθούμε αυτόν τον δρόμο που θα μας φτάσει στην Θήβα. 



Βήμα τρίτο, η παράκαμψη της Θήβας: Λίγο πριν μπούμε Θήβα, συναντάμε μεγάλη διασταύρωση σε σχήμα Τ. Κάνουμε δεξιά, ακολουθούμε τον δρόμο που κάποια στιγμή περνάει σε βούτα κάτω από την γραμμή του τραίνου και στην διασταύρωση μετά την αποθήκη Jumbo κάνουμε τέρμα αριστερά. Στην επόμενη διασταύρωση δεξιά και ξανά δεξιά.

Από κει και μετά δεν παρεκκλίνουμε από τον κεντρικό δρόμο καθότι δεν υπάρχουν σημεία να μπερδευτεί κανείς. θα περάσουμε μέσα από την Αλίαρτο και διάφορα άλλα μικρότερα μέρη, μέχρι που θα περάσουμε και την είσοδο για Λειβαδιά.



Βήμα τέταρτο, προς Αμφίκλεια και Μπράλο: Συνεχίζουμε ευθεία από την Θήβα, δεν στρίβουμε στην είσοδο για Λειβαδιά, και αμέσως μετά από αριστερή παρατεταμένη μεγάλης διάρκειας στροφή θα συναντήσουμε διασταύρωση σχήμα Τ όπου και στρίβουμε δεξιά, και ξανά στην αμέσως επόμενη διασταύρωση αριστερά.



Έχουμε πάρει τον δρόμο για Αμφίκλεια και Μπράλο. Σε μια κυκλική πορεία που θα συναντήσουμε κάποια στιγμή παίρνουμε την δεύτερη έξοδο. Συνεχίζουμε επί του κεντρικού δρόμου και δεν παρεκκλίνουμε για αρκετά χιλιόμετρα. Ένα από τα αξιοθέατα που θα συναντήσουμε το λιοντάρι της Χαιρώνειας.

Περνάμε και την Αμφίκλεια, και λίγο μετά φτάνουμε σε διασταύρωση σχήματος Τ, όπου δεξιά προς Λαμία. Ακολουθεί η ανάβαση και κατάβαση προς Λαμία του Μπράλου, ένα κομμάτι που κάποτε λόγω των στροφών για μεγάλες ταχύτητες και καλής ασφάλτου, το προτιμούσαν οι ‘’σουπερσπορ’’ αναβάτες. Σήμερα πια η άσφαλτος έχει ακόμα πρόσφυση αλλά δυστυχώς έχει γίνει τραχιά σαν επιφάνεια ανά τμήματα, κάνοντας την γρήγορη οδήγηση δυσάρεστη λόγω κραδασμών. Και σήμερα όμως είναι ωραίο κομμάτι, και συνιστάται στην αντίθετη κατεύθυνση να το κάνει κανείς σβέλτα.



Βήμα πέμπτο, Λαμία και Δομοκός: Στο τέλος της κατηφόρας του Μπράλου, φτάνουμε σε πολλαπλή διασταύρωση

όπου έχει και είσοδο για Εθνική οδό αριστερά για Λαμία. Την προσπερνάμε και στρίβουμε αριστερά στον επόμενο δρόμο, τον οποίο και ακολουθούμε σχεδόν παράλληλα με την Εθνική οδό, μέχρι που μας βάζει κάποια στιγμή στην Εθνική χωρίς διόδιο.


Στην ίδια πολλαπλή διασταύρωση αξίζει πριν πάμε αριστερά για Λαμία, να κάνουμε μια λοξοδρόμηση λιγων χιλιομέτρων δεξιά προς το μνημείο των Θερμοπυλών, που είναι πολύ κοντά στο πραγματικό σημείο που έγινε η αντίσταση των 300 Σπαρτιατών με τους εξίσου ηρωικούς και αδικημένους από τις λογοτεχνικές αναφορές 700 Θεσπιείς στις δυνάμεις του Ξέρξη και αφού το δούμε, πίσω στην διασταύρωση.

Είναι εντυπωσιακό, κάθε φορά που θα πας εκεί, θα δεις πούλμαν με ξένους ανθρώπους, Ασιάτες, Ευρωπαίους, Αμερικάνους, έρχονται από όλες τις μεριές του κόσμου, να θαυμάσουν με περιέργεια μικρού παιδιού, το μέρος που η ιστορία, γύρισε προς την Ευρωπαική ιστορία που ξέρουμε.


Λίγο παρακάτω, και αφού περάσουμε αυτήν την χωρίς λόγο πέραν της καλλιτεχνίας, καμπύλη γέφυρα


πλησιάζοντας την Λαμία, βγαίνουμε στην έξοδο της Λαμίας δεξιά. Αν δεν έρθουμε από την Εθνική οδό, και έρθουμε από τον επαρχιακό δρόμο, πάλι λίγο πιο κάτω στρίβουμε αριστερά για να γυρίσουμε προς Λαμία (μπλε γραμμή).

Συνεχίζουμε χωρίς ποτέ να παρεκκλίνουμε από τον κεντρικό δρόμο και πιάνουμε την ανάβαση προς Δομοκό. Η οποία έχει ωραία χάραξη, καλή άσφαλτο και ορατότητα στα περισσότερα σημεία, και αποτελεί ωραίο τμήμα να πάει κανείς σβέλτα. Μετά τον Δομοκό, έχει την κατάβαση προς τον Θεσσαλικό κάμπο, με πιο κλειστές στροφές και πιο στενός  δρόμος, αλλά εξίσου ενδιαφέρουσα οδηγικά. Στον Θεσσαλικό κάμπο συνεχίζουμε και πάλι χωρίς παρέκκλιση στον κεντρικό δρόμο, μέχρι το χωριό Νέο Μοναστήρι. Στην διασταύρωση μέσα στο χωριό στρίβουμε δεξιά προς Φάρσαλα.



Βήμα έκτο: Φάρσαλα και Λάρισα: Φτάνοντας στα Φάρσαλα στο φανάρι στην είσοδο της πόλης, στρίβουμε αριστερά και κάνουμε την περιφερειακή οδό της πόλης. Στο επόμενο φανάρι, ξανά αριστερά, προς Νίκαια και Λάρ΄σα.



Ακολουθούμε τον κεντρικό δρόμο, χωρίς να παρεκκλίνουμε. Η διαδρομή αυτή δεν έχει κάτι το τρομερό οδηγικά, αλλά τα λιβάδια με σπαρτά, είναι ατέλειωτα στο μάτι και αν φυσάει φαίνονται από μακριά, ανάλογα την εποχή, σαν μια πράσινη ή χρυσή θάλασσα που κυματίζει.




Με αυτά και αυτά, φτάνουμε στην Λάρισα όπου και έχουμε δύο διαφορετικές επιλογές. Αυτές, στο δεύτερο μέρος.