Mου έγραψε ένα σχόλιο στο vlog στο youtube ο πατέρας του νεκρού Ιάσωνα. Σίγουρα δεν μπορώ να νιώσω την απώλεια του και τον πόνο που κουβαλάει τόσα χρόνια, αλλά από την άλλη δεν μπορώ να βλέπω καθημερινά χρήστες δημόσιων δρόμων να δείχνουν τέτοια ανεθυνότητα που να μην τους νοιάζει η ζωή των γύρων τους. Οι ίδιοι άνθρωποι που "κλαίνε" για νεκρούς άλλων, να σημαδεύουν με το πιστόλι τον εαυτό τους και όλους γύρω τους. 


To  κόκκινο φανάρι πλέον, όπως καταλαβαίνω από αυτά που βλέπω στους δρόμους κάθε μέρα, είναι προαιρετικό. Σήμερα το πρωί μόλις, σε απόσταση 250 μέτρων, και έχοντας σε αυτή την απόσταση τρεις φωτεινούς σηματοδότες, πέρασαν με κόκκινο 4 αυτοκίνητα, 6 μοτοσυκλέτες και δυο φορτηγά. Όχι μόλις άναψε κόκκινο, αλλά κανονικά σφάξιμο. Στην φάση "Δεν με νοιάζει εγώ θα περάσω"...

 

Για το σήμα STOP να μην μιλήσω καλύτερα. Εκεί είναι σαν να μην υπάρχει καν. Για την προτεραιότητα, για το παρκάρισμα, για το απαγορευτικό, είναι όλα σε μια κατάσταση "ΔΕΝ ΤΑ ΒΛΕΠΩ ΚΑΝ". Ο καθένας καβαλάει μια μοτοσυκλέτα ή κάθεται πίσω από ένα τιμόνι και βγαίνει σε ένα δημόσιο δρόμο κυκλοφορίας, κάνοντας ότι θέλει σαν να είναι μόνος του. 

 

Το κινητό τηλέφωνο πλέον είναι μόνιμα στο χέρι κοιτάζοντας την οθόνη. Υπάρχει και η νέα μόδα να κρατώ το τηλέφωνο σαν φέτα ψωμί μπροστά στο στόμα μου και να μιλώ έτσι. Βλέπεις αυτοκίνητα να κάνουν ζιγκ-ζαγκ μπροστά σου και ξέρεις πως εκείνη την ώρα απλά ασχολούνται με το κινητό τους. Όχι για να πάρουν τηλέφωνο, πολλές φορές ούτε καν να διαβάσουν ένα μήνυμα... απλά να τσεκάρουν τα social media. 

 

Μίσος, πραγματικό για οτιδήποτε διαφορετικό από αυτό που καβαλούν οι ίδιοι. Βλέπεις το απέναντι αυτοκίνητο και έρχεται κατά πάνω σου, γιατί απλά εσύ καβαλάς μοτοσυκλέτα, και τελευταία στιγμή κόβει το τιμόνι να σε περάσει ξυστά, χαμογελώντας αυτάρεσκα σκεφτόμενος "τι του έκανα του αλήτη". Φυσικά δεν είναι να κάνεις παρατήρηση σε κάποιον. Θα αρχίσει ο τσαμπουκάς αμέσως, είτε φταίει, είτε όχι. Όλοι κατέχουν την μοναδική αλήθεια και φυσικά όλοι γνωρίζουν...

 

Βλέπεις αλλαγές κατεύθυνσης χωρίς φλας, ξαφνικά απότομα μπροστά σου ή το ακόμη χειρότερο, φλας την ώρα που αρχίζουν να βγαίνουν. "Δεν βλέπεις ότι έβγαλα φλας;", σου λέει και σε κάνει να τον κοιτάζεις αποσβολωμένος. Διαβάσεις πεζών πλέον δεν υπάρχουν. Τις καλύπτουν οι μοτοσυκλέτες με τους πεζούς να κινούνται ανάμεσα τους, και πολλές φορές οι αναβάτες δυσανασχετούν κιόλας. 

 

Θέλουμε να μας σέβονται, αλλά εμείς να μην σεβόμαστε κανέναν. Και όλα αυτά σε μια χώρα που την ίδια ώρα η αστυνομική διευθύντρια της Διεύθυνσης Τροχαίας του Αρχηγείου της αστυνομίας έδινα τα στατιστικά στην Επιτροπή Οδικής Ασφάλεια της Βουλής.  στο πλαίσιο της ειδικής συνεδρίασης σχετικά, και εδώ είναι ο μεγάλος κλαυσίγελος, με την οδική παιδεία.

 

 

Αναφέρει λοιπόν στην έκθεσή της πως για το έτος 2022, στο σύνολο της επικράτειας, καταγράφηκαν από την Ελληνική Αστυνομία, 601 θανατηφόρα ατυχήματα με 637 θύματα, 550 σοβαρά τροχαία με 628 βαριά τραυματίες. Καταλαβαίνετε για τι νούμερα μιλάμε; Κατά μέσο όρο κάθε μήνα έχουμε 53 νεκρούς από τροχαία και άλλους 50 βαριά τραυματισμένους.

 

Στην ίδια έκθεση αναφέρθηκαν πως οι κυριότερες παραβατικές συμπεριφορές που οδήγησαν σε αυτά τα ατυχήματα ήταν "οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ, η κίνηση στο αντίθετο ρεύμα, η μη χρήση προστατευτικού κράνου και ζώνης, η χρήση κινητού τηλεφώνου κατά την οδήγηση, η παραβίαση ερυθρού σηματοδότη και τέλος οι αντικανονικοί ελιγμοί".  Όλα όσα αναφέρθηκαν στην αρχή αυτού του άρθρου.  Το ακόμη χειρότερο είναι πως η ηλικιακή ομάδα του συνόλου των εμπλεκομένων θυμάτων είναι κυρίως 55 ετών, η ηλικιακή ομάδα που ακολουθεί, είναι δυστυχώς η ομάδα 18 ως 25 ετών.

 

 

Και εμείς τι κάνουμε για αυτούς τους πάνω από 50 νεκρούς κάθε μήνα; Βγαίνουμε YOLO στους δρόμους, καταστρατηγούμε κάθε έννοια ευθύνης, ζητάμε περισσότερη αστυνόμευση, και μόλις μας κάτσει η απώλεια διπλώματος βάζουμε μέσον να το πάρουμε πίσω. Την περασμένη μόλις εβδομάδα πήραν το δίπλωμα γνωστού μου γιατί πιάστηκε να οδηγάει το αυτοκίνητό του με 180 χλμ/ώρα στην Αττική Οδό Σε τρεις μέρες το είχε πίσω. 

 

Ως πότε θα πρέπει να ανησυχώ κάθε φορά που πρέπει να οδηγήσω στην πόλη; Ως πότε θα πρέπει να ανησυχώ κάθε φορά που οδηγάει ένα από τα παιδιά μου στην πόλη ή είναι συνεπιβάτης σε κάποιον άλλον; Ως πότε θα πρέπει να προβλέπω την αδιαφορία του άλλου χρήστη; Γιατί; Γιατί απλά θέλω να γυρίσω σπίτι μου ασφαλής. Και ναι φίλε μου εσύ που καβαλάς χωρίς κράνος και λες "Δικαίωμά μου να μην φοράω κράνος, και κινδυνεύω μόνο εγώ", λυπάμαι αλλά δεν κινδυνεύεις μόνο εσύ. Με βάζεις και εμένα σε κίνδυνο να πέσεις πάνω μου γιατί τυφλώθηκες από κάτι που μπήκε στο μάτι σου. Εσύ που περνάς με κόκκινο δεν κινδυνεύεις μόνο εσύ με βάζεις εμένα σε κίνδυνο που περνάω από την άλλη μεριά. 

 

Πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβουμε πως δεν είμαστε μόνοι μας σε αυτό τον κόσμο και οποιαδήποτε πράξη μας έχει συνέπειες και σε άλλους. 



(τον περασμένο μήνα το forum www.motoparea.gr ξεκίνησε μια καμπάνια για την χρήση κράνους μοιράζοντας αυτοκόλλητα σε αναβάτες. Ακόμη και ένας να το δει και να του μείνει είναι ΚΕΡΔΟΣ)