Ένα θέμα το οποίο αποφεύγουμε χειρότερα απ ότι ο διάβολος το λιβάνι είναι τα ατυχήματα. Είναι κάτι που δεν θέλουμε να πολυαγγίζουμε. Αφενός διότι μας ξυπνά πολύ κακές μνήμες αλλά και τους χειρότερους φόβους μας. Αφετέρου διότι ως γνήσιοι Έλληνες οδηγοί έχουμε και εμείς μέσα μας τη δικαιολογία, «πάντα φταίει ο άλλος». Εμείς είμαστε κάτι σαν τον Βαλεντίνο Ρόσι ας πούμε με απίστευτες οδηγικές ικανότητες, αλλά να μωρέ, είναι ο κακός καιρός, το κακό οδόστρωμα, ο ήλιος που είχαμε κόντρα και φυσικά ο άλλος που πήρε νύχτα το δίπλωμα. Ξεχνάμε ότι και εμείς είμαστε άνθρωποι, άρα κάνουμε λάθη, πως έχουμε αδυναμίες διότι δεν είμαστε μηχανήματα και ξεχνάμε ότι το GSXR μας, το TDM μας, το Tiger 1050, η BMW και το Multistrada μας μπορεί κάποιες φορές να μην είναι στην καλύτερη κατάσταση. «Ακούω» ήδη πολλούς να εκνευρίζονται. «Στέλιο, μαθήματα θα μας κάνεις πρωινιάτικα»; Φυσικά όχι. Θα ΜΟΥ κάνω μαθήματα είναι το σωστό. Σε μένα μιλάω βασικά! Διότι χτες λίγο έλλειψε να έχω ένα πολύ γελοίο ατυχηματάκι, το οποίο δεν θα μου προκαλούσε τίποτα, αλώβητος και άθικτος θα έβλεπα αλλά θα πλήρωνα τη ζημιά και σε μένα και στον άλλον. Διότι απλούστατα αν συνέβαινε θα φταιγα. Ήταν αμέσως μετά τη δουλειά. Έχω σχολάσει, καβαλάω το Multistrada μου, και ξεκινάω για το σπίτι. Κηφισίας, ΟΑΚΑ δεξιά μέσα στην κατηφορίτσα που σε βγάζει στην Κύμης. Εκεί έχει δύο φανάρια, ένα που σε βγάζει πάλι στην Κηφισίας και ένα που πας δεξιά στην Κύμης προς Ηράκλειο ή μετά για Νέα Ιωνία κλπ. Αυτό το συγκεκριμένο δεν ανάβει ποτέ πράσινο, αναβοσβήνει πάντα κίτρινο και έρχονται και από αριστερά οχήματα. Οπότε θέλει μία σχετική προσοχή. Πράγματι, προσεκτικά κινούμαι να βγω στη λεωφόρο, τέρμα δεξιά. Κοιτάζω όμως μόνο αριστερά, από όπου έρχονται τα άλλα οχήματα. Που να φανταστώ ότι σχεδόν έχει σταματήσει νέος οδηγός που «τρέμει» να βγει; Θέλετε η τύχη, θέλετε η στιγμή, γύρισα τη ματιά μου και βλέπω πως πάω ντουγρού πάνω του! Φρένο - μάγκωμα και.. γκουπ! Ίσα που τον ακούμπησε ελαφρά η ρόδα μου, τόσο ελαφρά που δεν το κατάλαβε. Αρχικά είπα, «ρε τι πήγαμε να πάθουμε από το πουθενά με τον ‘νικολάκη’». Μετά όμως που ηρέμησα, κατάλαβα πως έφταιγα. Είχα εστιάσει μεν στην κύρια πλευρά αλλά αυτό δε σημαίνει πως είμαστε μονοδιάστατοι. Πως βλέπουμε μόνο τη μία πλευρά. Διότι ολόγυρά μας κυκλοφορούν νέοι οδηγοί, φοβισμένοι, συντηρητικοί. Όφειλα να είχα σκεφτεί – φανταστεί ότι κάποιος θα μπορούσε να πηγαίνει με… 5. Τότε θυμήθηκα τον Θανάση Χούντρα και το Riding School (σχολή ασφαλούς οδήγησης) όταν μας έλεγε πως ένας μοτοσικλετιστής πρέπει να διαθέτει κα φαντασία. Να φαντάζεται ότι κάποιος μπορεί να σταματήσει στο άσχετο, να φρενάρει απότομα, να παραβιάσει στοπ, το οτιδήποτε. Καλούς δρόμους σε όλους και ένα μήνυμα στο φιλαράκι Πάνο: Τυχερός μέσα στην ατυχία σου φίλε. Μόνο ζημιές το BMW F650 σου. Οι ζημιές φτιάχνονται ο άνθρωπος όχι πάντα