Έχετε κι εσείς φίλοι το ίδιο ζήτημα; Δυσκολεύεστε εξίσου να αγοράστε κράνος; Και δη, όταν έρχεται η στιγμή να συζητήστε με μία φίλη σας, νιώθετε σαν σε ντέζα βου; Αυτή η αίσθηση που ξέρεις ότι τα χεις ξαναπεί, τα έχεις εξηγήσει, ωστόσο καμία σημασία έχει.
Οπότε, είχα και καιρό να γράψω κάτι για το αγαπημένο μας Motohub Blog και μου ήρθε η ιδέα. Κράνος! Ο άσπονδος φίλος μας που ξοδεύουμε ώρες κουβεντιάζοντας γι' αυτόν, τον ανεβάζουμε φρεσκοαγορασμένο στα social, αλλά πάντα επανερχόμαστε.

 

Λοιπόν, τα τυπικά αλλά και απαραίτητα.

Το κράνος είναι κυρίως και πρωτίστως για να μας προστατεύει! Να προστατεύει την κεφάλα μας την ξερή από κάθε "στραβό". Πτώση, πρόσκρουση (μακριά από μας), κάποιο αντικείμενο που εκτοξεύθηκε κατά πάνω μας, έντομα που πετάνε.
Όχι, η παντόφλα ή το τσόκαρο που μας πετά η συμβία μας όταν μας πιάνει να "σαλιαρίζουμε", δεν περιλαμβάνεται σε αυτά, αλλά, ε, βοηθάει ενίοτε. Μιλά η πείρα!
Επομένως, δεν ψωνίζουμε κράνος με τη λογική, "ωωωω κοίτα χρώμα" ή "ουάου έχει σαν κερατάκια" και "αχ μου πάει πολύ το μπλε δεν νομίζεις"; Υπάρχουν απαιτήσεις - προϋποθέσεις που επιβάλλεται να τηρούνται ευλαβικά.

 

Πάμε να τις αναφέρουμε.

Α: Το κράνος μας "οφείλει" να είναι ανθεκτικό
Β: Να μας παρέχει τη μέγιστη προστασία και ασφάλεια ΑΝΑΛΟΓΑ τις συνθήκες (εξηγώ παρακάτω)
Γ: Να είναι "βολικό", να "κουμπώνει" στο κεφάλι μας, ώστε να μη μας "καταπιέζει"
Δ: Να ΠΛΗΡΟΙ τους απαραίτητους κανόνες που έχουν τεθεί από την ΕΕ ή αντίστοιχους φορείς ασφάλειας
Ε: Να αφήνει να περνά ο αέρας αλλά να περιορίζει στο μέγιστο τον θόρυβο

 

Πάμε τώρα να εξηγήσουμε το Β, αναφέροντας και πώς αγοράζουμε ένα κράνος. Motohub, σε κάθε λάθος τράβα γραμμή!

 

Υπάρχει μία άποψη που λέει πως όταν έχεις μκρό μηχανάκι και κινείσαι μέσα σε αστικό - ημιαστικό ιστό, δεν χρειάζεσαι ένα "καλό" κράνος. Λοιπόν, για να συνεννοούμαστε. Είναι άλλο πράγμα να πει κάποιος ότι δεν χρειάζεσαι ένα πανάκριβο κράνος από ανθρακονήματα και είναι άλλο το "δεν θες ένα καλό κράνος". Θες - θέλουμε ΚΑΛΟ κράνος είτε είμαστε σε αστικό ιστό, είτε σε εκδρομή, είτε σε ημιαστικό και επαρχιακό δίκτυο, είτε πάμε για κατούρημα ως τη γωνία. Τέλος! Δεν συζητιέται!

 

Δεν θέλουμε ένα κράνος όπως αυτό που χρειαζόμαστε σε ένα μεγάλο ταξίδι διότι απλούστατα κινούμαστε με άλλες ταχύτητες, αλλά και γιατί τα χαρακτηριστικά του κράνους διαφέρουν.

 

Αναλυτικότερα:

Ένα κράνος αποτελείται από εξωτερικό κέλυφος, το εσωτερικό, την επένδυση, τη ζελατίνα και βέβαια τον ιμάντα - κούμπωμα.

 

Το εξωτερικό κέλυφος

Απορροφά το χτύπημα και ΔΙΑΝΕΜΕΙ, μαγική λέξη αυτή, τη δύναμη της πρόσκρουσης προς όλες τις κατευθύνσεις. Εάν δεν διανεμηθεί... την κάτσαμε!
Κατασκευάζεται από θερμοπλαστικό, fiberglass ή από κέβλαρ/carbon (ανθρακονήματα).
Θερμοπλαστικό: Να λύσουμε μία παρεξήγηση. Τα κράνη από θερμοπλαστικό δεν είναι κακής ποιότητας, ούτε μας αφήνουν απροστάτευτους. Είναι όμως από πολύ σκληρό υλικό και με χαμηλή πυκνότητα. Μας προστατεύει σε ΠΙΟ ΧΑΜΗΛΕΣ ταχύτητες. Γι' αυτό και λέμε πως δεν κάνουν για ταξίδια όπου κινούμαστε με 130+. Είναι μία σχετικά φτηνή, αξιοπρεπής λύση.

 

Συνθετικές ίνες: Σαφώς κράνη υψηλότερης ποιότητας. Ραγίζουν πιο εύκολα γιατί όμως; Επειδή απορροφούν καλυτερα τα χτυπήματα. Είναι ακριβώς η «ευαισθησία» που το κάνει να μπορεί να απορροφήσει καλύτερα την ενέργεια.

 

Τέλος, κέβλαρ/carbon ανθρακονήματα. Τα πλέον ακριβά, ενίοτε και τα πλέων εντυπωσιακά, σε όσους αρέσκονται στη... δύναμη της εικόνας. Έχουν σχεδιαστεί ειδικά για αγώνες, επομένως είναι άκρως ανθεκτικά και ελαφριά. Βέβαια, έχουν το πλέον έχουν υψηλό κόστος, αλλά και κάτι ακόμα που δεν γνωρίζουμε αρκετοί. Γίνονται ευάλωτα όταν τα ψιλοκοπανάς συχνά. ΔΕΝ είναι βολικά για καθημερινή χρήση και δη στην πόλη.

 

Α, ξέχασα. Χρόνος ζωής. Τα θερμοπλαστικά αντέχουν 3-6 χρόνια, ενώ το κέβλαρ και τα ανθρακονήματα 7-10 χρόνια. Μετά τα αλλάζουμε.

 

Το ενδιάμεσο στρώμα

Ο αφρός πολυστερίνης απορροφά το χτύπημα. Σε περίπτωση πρόσκρουσης παραμορφώνεται και γι’ αυτό αντικαθιστούμε το κράνος μας χτες!

 

Το εσωτερικό του

Πρόκειται για τα γνωστά μας "μαξιλαράκια". Απορροφούν τους κραδασμούς, στηρίζουν το κράνος και το κρατούν στη θέση του στην οδήγηση.

 

Η ζελατίνα

Μας προστατεύει από τον αέρα, τη σκόνη, τα έντομα και τα αντικείμενα που εκτοξεύονται.

 

Το κούμπωμα

Πάντα "κλειδωμένο", πάντα ενωμένα τα δύο του σημεία και σφιχτά. Καλά, όχι να πνιγείτε.
Φουλ Φέις, ανοιγόμενα, ή τζετ;
"Αχ, τι όμορφο που είναι, πόσο μου ταιριάζει κιόλας".
"Ναι, ξέρεις, αυτά είναι θεοάνοιχτα. Είναι για να πας από το δωμάτιο στην πιο δίπλά παραλία με ενοικιαζόμενο σκουτεράκι. Όχι από τη Νέα Φιλαδέλφεια στο Κουκάκι, ούτε από την Καλλιθέα στην Οινόη για παϊδια".
"Εντάξει αυτό; Μα κοίτα, ανοίγει κιόλας, να, να, να έχει και μηχανισμό που κάνει κλακ".
(Τι έχω φταίξει)! "Το έχεις δοκιμάσει; Για δοκίμασέ το, κράτα το κάποια ώρα - αρκετή - στο κεφάλι σου και τα λέμε μετά".

 

Να τα βάλουμε σε μία τάξη τα πράγματα. Έχουμε 4 κύριες κατηγορίες. Τα φουλ φέις, τα οφ ρόουντ - εντουράδικα, τα φλιπ απ ή ανοιγόμενα και τα τζετ. Όλα προσφέρουν κάτι, όλα μας προστατεύουν, αναλόγω όμως τι χρήση θέλουμε να κάνουμε. Δεν βγαίνουμε στην εθνική με τζετ κρανάκι, ούτε τρέχουμε με ανοιχτό το φλιπ απ μας με 140 χλμ. Να ξέρουμε τι λέμε.

 

Τα φουλ φέις και δη τα τουριστικά έχουν φτιαχτεί για εκδρομές και πολύωρα ταξίδια. Δεν είναι όμως για... ανεξέλεγκτες ταχύτητες. Δεν είναι αγωνιστικά. Δεν υποφέρει πάντως ο αναβάτης από τον θόρυβο ή το κρύο.

 

Τα σπαστά τώρα. ΟΚ, αερίζονται πολύ καλά, δεν αντιμετωπίζεις κρύο όταν είναι κλειστά, είναι σίγουρα πολύ βολικά, αλλά ακριβώς επειδή ανοίγουν, ΔΕΝ παρέχουν την ίδια ασφάλεια με τα full face. Επίσης, είθισται να είναι πιο βαριά. Άρα μας καταπονούν.

 

Τα κράνη μότο κρος, καλύπτουν ολόκληρο το κεφάλι και το πηγούνι, σε αντίθεση με τα "σπαστά" και τα τζετ. Όμως, έχουν άνοιγμα στην περιοχή των ματιών με σκοπό τη χρήση ειδικών γυαλιών ή μάσκας μηχανής. Πάντως παρέχουν υψηλότατη προστασία όταν συνδυάζονται με μάσκα.

 

Τέλος, τα τζετ. Ή αλλιώς κράνη χωρίς «σαγόνι», ήτοι, "παναγία μου μην πέσω ούτε με 10". Ότι πρέπει για νησάκι με ταχύτητες... περπατήματος. Μικρό μέγεθος, ελαφριά και χωράνε και κάτω από τη σέλα. Φυσικά, το παμε, μην ψάχνετε για επαρκή προστασία. Σχεδόν όλο το πρόσωπο είναι εκτεθειμένο. Βάλτο καλύτερα στη βιβλιοθήκη σου ως "μπιμπελό", σόρι.

 

Βρες το μέγεθός σου

Δεν θα αναλωθώ μιλώντας για μεγέθη. Θα πω μόνο πώς να επιλέξουμε το ιδανικό για μας κράνος. Όπως είπαμε θέλουμε να "κουμπώνει" στο κεφάλι μας, να μην κουνιέται, να μας "αγκαλιάζει".
Το κράνος απαιτείται να εφαρμόζει στην εντέλεια. ΟΧΙ χαλαρό, ΟΧΙ όμως και σφιχτό. Η καλύτερη λύση είναι να μετρήσουμε το κεφαλάκι μας με μια μεζούρα, αλλά δεν αρκεί αυτό ντε και καλά. Δεν είναι όλα τα κράνη τα ίδια. Γι' αυτό δοκιμάζουμε και δοκιμάζουμε πολλά.
Το φοράμε για περίπου 5 - 6 λεπτά. Εάν δεν αντέχουμε, μας πονά, δεν είναι για μας, πάμε γι' άλλο. Εάν αντέχουμε με δυσκολία, πάλι δεν μας κάνει, ενώ όταν το βγάλουμε, άμα δούμε σημάδια το ξεχνάμε.
Υπάρχει και το κόλπο με το δάχτυλο! Καλέ! Που πήγε το μυαλό σας; Άντε, μεγάλοι άνθρωποι. Χρησιμοποιούμε τη δαχτυλούμπα μας για να δούμε εάν υπάρχει κενό. Σε απλά ελληνικά: Εάν το δάκτυλο μπαίνει εύκολα ανάμεσα σε μας και το κράνος, τότε το κράνος είναι μεγάλο. Πάλι δεν μας κάνει.
Τσεκάρουμε εάν μπορούμε να βγάλουμε το κράνος ενώ είναι δεμένο. Εννοείται, πως δεν πρέπει να βγαίνει.
Τέλος, κρατάμε σταθερά το κράνος με τα χεράκια μας και προσπαθούμε να κινηθούμε μέσα σε αυτό. Εάν κινούμαστε, πάλι μεγάλο είναι.

 

Και μία αναφορά στις πιστοποιήσεις

DOT. Για κράνη που κυκλοφορούν - προέρχονται από τις ΗΠΑ. Δεν έχω γνώση για την εγκυρότητά του.
SNELL. Από το Ίδρυμα Snell, θεωρείται η πιο αυστηρή από όλες. Διότι το ίδρυμα Snell ιδρύθηκε το 1957 μετά τον θάνατο οδηγού σπορ αυτοκινήτων.
ECE. Economic Community of Europe. Είναι ι ευρωπαϊκός φορέας και τα κράνη στις χώρες της Ευρώπης, άρα και στην Ελλάδα, πρέπει να είναι κατασκευασμένα σύμφωνα με τους κανονισμούς αυτού του προτύπου. Στο κράνος πρέπει να αναγράφεται, ECE22.06. Ο τελευταίος αριθμός είναι  η χώρα.
FIM. Είναι η πιο πρόσφατη και έχει να κάνει με κάποια κριτήρια ασφαλείας σε παγκόσμιο επίπεδο.

 

Περί τιμής...

Η τιμή τιμή δεν έχει και χαρά σ' όποιον την έχει, λέει το ρητό. Γνωρίζουμε πόσο κοστίζει στην τσέπη μας ένα κράνος, με πόσο κόπο μαζεύουμε χρήματα για να αποκτήσουμε αυτό που θέλουμε. Οφείλουμε όμως την ίδια στιγμή να παραδεχτούμε ότι πλέον, σε κάποιο βαθμό, έχουν γίνει πιο προσιτά τα κράνη καθώς υπάρχουν και οι δόσεις ας πούμε, αλλά υπάρχει και το motohub μας, μην ξεχνιόμαστε. Πάντα βοηθά ο Χρηστάτρας να τα λέμε όλα.
Όπως και να χει παιδιά, καλύτερα να στάξει η τσέπη μας παρά η κεφάλα μας. Και στην τελική δεν χρειάζεται να έχουμε το κράνος - ρέπλικα του Χ οδηγού, σιγά τον πιλότο μωρέ. Για πλάκα τον έχουμε να πούμε. Άντε τώρα μην τα πάρω και τον ξεφτελίσω. Μέχρι τότε ας αλλάξω πλευρό βέβαια.
Καλούς και ασφαλείς δρόμους παιδιά