Βαρυχειμωνιά, λένε, έρχεται, χιόνια θα πέσουν, οπότε τα μεγάλα ερωτήματα είναι δύο. Πρώτον, πώς στην ευχή προστατευόμαστε από το κρύο; Δεύτερον, πολλές μοτοσικλέτες, δεν θέλω κοροϊδίες για συγκεκριμένες μάρκες ε, αντιμετωπίζουν προβληματάκια. Μπορεί να πέσει η μπαταρία, να έχει παγώσει και να μην παίρνει μπροστά κι άλλα τέτοια. Η αλήθεια είναι πως μηχανικός δεν είμαι ούτε φιλοδοξώ να γίνω. Για την ακρίβεια, είμαι εντελώς άσχετος με τα μηχανολογικά. Όμως, παθαίνοντας όλο και κάτι μαθαίνεις. Κρύο που τάχα μου δεν κάνει στην Ελλάδα λοιπόν, το μάτι ίσα που έχει ανοίξει γιατί πώς στην ευχή να σηκωθείς από το πάπλωμα που σε βαραίνει, ανοίγεις πόρτα κι αφού επικαλεστείς όσους αγίους ξέρεις και δεν ξέρεις, πας στην καλή σου. Έτοιμο το Ducatoεργαλείο αμ έλα που είναι Ιταλίδα λεπτεπίλεπτη γυναίκα και... αρχίζει το μαρτύριο! Βρε πίεση η μίζα, τίποτα. Βρε αμάν, βρε ζαμάν, τίποτα. Ανένδοτη! Βρε τι την κουνάς, τι της ανοίγεις όντας κλειστή η μηχανή το γκάζι, τι κρατάς συμπλέκτη, αμετακίνητη η κιουρία. Κι εκεί που αρχίζεις να επικαλείσαι πάλι τους αγίους, ωπ, σου δίνει ελπίδα και λες "ε θα πάρεις". Περί τα 5 λεπτά μετά κι αφού έχεις ιδρώσει σαν ιπποπόταμος σε ρηχό ποτάμι με ξηρασία ναι, παίρνει μπρος. Το Multistrada 1000 μουγκρίζει και ο υπερήφανος - πανάσχετος - αναβάτης το αφήνει να ζεσταθεί. Στο ρελαντί που λέμε. Κούνια που με κούναγε και κουνημό δεν είχα! Διότι, έμαθα πως είναι εντελώς λάθος αυτό! Επειδή μου το κανε συχνά - πυκνά τον χειμώνα έψαξα κυρίες και κύριοι και ιδού τι ανακάλυψα: Πριν κάποια χρόνια, αντιμετωπίζοντας το ζήτημα ζεστάματος του κινητήρα, έπεσα πάνω σε ένα άρθρο που έλεγε να μην το κάνουμε. Είναι λάθος! Το ψαξα λοιπόν λίγο και ιδού τι ανακάλυψα: Είναι λέει εντελώς λάθος να αφήνουμε τη μοτοσυκλέτα ακίνητη με τον κινητήρα να δουλεύει στο ρελαντί. Γιατί; Λόγω της βαρύτητας και της ακινησίας, τα λάδια στο εσωτερικό γλιστρούν από τις επιφάνειες των μετάλλων προς τα κάτω, με αποτέλεσμα να μειώνεται η προστασία που παρέχουν. Επίσης, διάβασα, στις χαμηλές στροφές η πίεση του λαδιού είναι χαμηλή και δεν λιπαίνονται σωστά τα εξαρτήματα του κινητήρα, με αποτέλεσμα να φθείρονται από την τριβή. Μία ακόμα σημαντική παράμετρος: Έχοντας τη μοτοσικλέτα στο πλαϊνό σταντ, τα ζεστά λάδια μαζεύονται στην κάτω αριστερή πλευρά των κάρτερ. Όταν κρυώσουν, γίνονται παχύρευστα και ρέουν με μεγαλύτερη δυσκολία. Όσο πιο κρύος είναι ο καιρός, τόσο χειρότερα. Κοινώς, Χιούστον, έχουμε πρόβλημα. Δεν υπάρχει λύση; Σαφώς και ναι, ευτυχώς για όλους μας. Έχουμε ντυθεί, ετοιμασθεί και μετά βάζουμε μπρος. Ξεκινάμε αμέσως! Χαλαρό στιλ, ήρεμη οδήγηση και ο κινητήρας μας όχι πάνω από τις 3.500 στροφές. Εννοείται πως δεν μένουμε με πρώτη - δευτέρα. Με αυτόν τον τρόπο, ζεσταίνεται και ταχύτερα η μοτοσικλέτα μας και ομοιόμορφα. Τώρα, πάμε και για το ντύσιμο - προστασία. Είναι τεράστιο θέμα, διότι υποφέρουμε τον χειμώνα αλλά κακά τα ψέματα φίλοι, οι περισσότεροι δεν ντυνόμαστε και σωστά. Κι αυτό είναι κάτι που το έμαθα με τον... κακό τρόπο, γινόμενος "παγωτό" δύο φορές. Μία προς Αίγιο ξεκινώντας από Ναύπλιο σούρουπο (κόντεψα να αφήσω το κορμάκι μου) και μία στα ορεινά της Ηλείας σε μία εκδρομή όπου πραγματικά δεν μπορούσα για κάποια ώρα να πιάσω σωστά τη μανέτα του Multistrada μου τη στιγμή που η Ducati μου κανε κόνξες. Ας θυμηθούμε για αρχή πως κινούμενος με τη μοτοσικλέτα μας, η θερμοκρασία αλλάζει. Δραματικά μη σας πω. Όταν η θερμοκρασία είναι 4 βαθμούς ας πούμε, με ταχύτητα ακόμα και δέκα χλμ. η αίσθηση του κρύου είναι αυτή στο 0. Με ταχύτητα 100 καταλαβαίνουμε όλοι τι νιώθουμε. Κάτι σαν με μπλουζίτσα στη Σιβηρία ας πούμε. Οπότε τι κάνουμε; Καταρχάς, ψυχραιμία. Δεν τελειώνει ο κόσμος εδώ, που λέει το άσμα. Θεωρώ ότι έχουμε ένα καλό φουλ φέις κράνος κι όχι κάτι του στιλ "γαμώτοκερατάκιμουδενβλέπωτίποταόλαθολαναπάρει". Πάμε στο μπουφάν. Είναι αλήθεια πως ένα τύπου "Ιρκούτσκ" ένα ενισχυμένο πουπουλένιο κλπ μας κρατάνε ζεστούς και λέμε όλο χαρά "δεν περνά τίποτα". Αλλά υπάρχουν δύο βασικά προβληματάκια. Το πρώτο και κυριότερο, η ασφάλεια. Διότι τα νερά παγώνουν στους 0 βαθμούς, παγιδούλες υπάρχουν σε λακουβίτσες και ανωμαλίες του οδοστρώματος και το πούπουλο κάθε άλλο παρά θα μας σώσει από την τριβή. Αφήστε που θα κλαίμε το μπουφανάκι των 150 ευρώ. Επιπλέον, μην ξεχνάμε πως ο μοτοσικλετιστικός εξοπλισμός έχει σχεδιαστεί ειδικά για εμάς. Πολλά μπουφάν μη μοτοσικλετιστικά είναι χοντρά ή "φουσκωτά". Μας εμποδίζουν στην άνεση και μας δυσκολεύουν με τα γάντια. Μου χει τύχει να μην κλείνει καλά το γάντι. Επομένως: Μπουφάν μοτοσικλέτας με επένδυση! Ευτυχώς δεν είναι όλα ακριβά. Η Nordcup ας πούμε παρέχει εξαιρετικά αξιόπιστες λύσεις και σε καλές τιμές, ενώ υπάρχουν κι άλλες εταιρείες στην αγορά με προϊόντα και προσιτές τιμές. Θέλουμε το μπουφάν μας να έχει προστασίες, να κλείνει πολύ καλά και να "αναπνέει". Κλείνουμε τσέπες πάντα. Τώρα, από μέσα, όχι, δεν το παρακάνουμε. Δεν χρειάζεται και σωβρακοφανέλα και η φανέλα του παππού και δύο μπλούζες και πουλόβερ. Ένα ισοθερμικό σετ και μία μπλούζα και είμαστε ΟΚ. Για βροχή αδιάβροχο πάνω από το μπουφάν! Γάντια μακριά όχι σφιχτό στα δάκτυλα, όχι και φαρδύ. Εφαρμοστό. Τελειώνουμε με: Ή μπαλακλάβα μέσα από το κράνος ή το ειδικό προστατευτικό ύφασμα στον λαιμό μας. Καλύτερα και τα δύο. Μη δω κανά κασκόλ να κάνει βόλτες στον αέρα ε!