Ο καιρός επιτέλους άνοιξε, η θερμοκρασία ανεβαίνει, όπερ και σημαίνει είμεθα πανέτοιμοι για τις πρώτες καλές εξορμήσεις και βόλτες. Εντάξει, η τιμή της βενζίνης έχει κάτι μικρο αντιρρήσεις, αλλά σιγά μη μασήσουμε. Στην τελική, ας μη φάμε τρεις φορές σουβλάκια, ξέρω γω και ας μην πιούμε πέντε καφέδες. Να μιλήσουμε τώρα πιο στακάτα όμως. Ετοιμαζόμαστε να μπούμε στον Ιούνιο. Όσο κι αν πιεζόμαστε οικονομικά δεν γίνεται να "γονατίσουμε" και να μιζεριάσουμε. Άλλωστε, δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι πολυέξοδο. Επιλέγουμε έναν σχετικά προσιτό προορισμό με βατό δρομολόγιο, βάζουμε την ανάλογη βενζίνη και... φύγαμε. Εγώ λοιπόν σήμερα θα γράψω ακριβώς γι αυτό. Μία ιδέα για έναν τέτοιο προορισμό, ιδέα την οποία θα "σπάσω" σε δύο παραλλαγές ώστε να βγει ακόμα πιο οικονομικά. Περιλαμβάνει, καφέ, μπάνιο στη θάλασσα και φαί, εάν θέλετε. Τι λέτε; Πάμε;

Ο τελικός προορισμός μας δεν είναι άλλος από τα παράλια του Κορινθιακού και δη της Αιγιάλειας. Εντάξει, ναι, από εκεί κατάγομαι, έχω μία αδυναμία, αλλά εμπιστευθείτε με σε αυτό, αξίζει. Πραγματικά αξίζει! Δεν χρειάζεται να ξεκινήσουμε πουρνό πουρνό, δεν πάμε στην άλλη άκρη του κόσμου και κυρίως, το σημαντικότερο, μιλάμε για απόλυτα βατό και ωραίο δρομολόγιο. Οπότε δεν θα έχουμε και τη γνωστή γκρίνια, "πάλι σε κατσικόδρομους ήρθαμε, πάντα κάνεις αυτό που θέλεις εσύ, δεν με υπολογίζεις" και τα τοιαύτα. Τώρα που το διαβάζετε, μην λοξοκοιτάτε τις συντρόφους σας, καρφώνεστε αδέλφια. Γύρω στις 9 - 9.30 πάντως είναι καλό να ξεκινάμε. Τι χρειαζόμαστε; Τα μαγιά μας, πετσέτες, αντιηλιακό, σαγιοναρούλες ή όχι, τέλος. Παίρνουμε την εθνική Αθηνών - Κορίνθου μέχρι και το Κιάτο και εκεί στρίβουμε και πιάνουμε τον παλιό. Γλιτώνω και κανά διόδιο. Υπέροχο δρομολόγιο! Μέσα από χωριά που σιγά σιγά αρχίζουν να γεμίζουν απο παραθεριστές, μαγαζάκια, καφενεδάκια και φυσικά, αυτό είναι το εξαιρετικό, από περίπου τη Λυγιά Κορινθίας και μετά ξεδιπλώνεται όλο το παράλιο μέτωπο του Κορινθιακού. Οπότε για να απολαύσουμε το τοπίο πέφτει και η ταχύτητα, ειλικρινά δεν χρειάζεται να τρέχουμε, χάνουμε όλη την ομορφιά. Απλώς απολαμβάνουμε τα ακρογιάλια και τα χωριουδάκια. Ε, κι αν μας τύχει κανάς ντόπιος, μην το ξεχνάμε, πατρίδα του είναι αυτός προηγείται ντε. Επειδή στάνταρ θα θέλετε να βουτήξτε πολύ νωρίτερα, θα γράψω αυτό που εγώ κάνω. Περνάω όλη την Κορινθία, μπαίνω Αχαϊα και συνεχίζω ως τη... μαμά πατρίδα την Αιγιάλεια που φτάνω γύρω στις 11.00, εάν ξεκίνησα 09.30 από τον παλιό. Τώρα, διαλιέχτεεεεε, πάρτε κόσμε, πάρτε! Για τέλειο μπάνιο και καφέ προτείνω Τράπεζα (Πούντα) με κλειστά μάτια. Για κάτι πιο κοσμικόν, υπάρχει το Διακοφτό και για κάτι ενδιάμεσο τα Τρυπιά (Ελαιώνας) και τα Νικολέϊκα. Όλα αυτά έχουν υπέροχη παραλία, με πρώτη την Τράπεζα, καφετέριες πάνω στο κύμα και φαγητάκι, όποιος θέλει. Εάν πάντως θέλουμε κάτι ακόμα πιο οικονομικό, φτάνουμε μέχρι Τέμενη Αιγίου. Κάνουμε μπάνιο στην παραλία, προσοχή, έχει αχινούς, πίνουμε καφέ στο φοβερό ΑΝ, μαγαζάρα και με ποικιλλίες, ή αλλιώς σουβλάκια στο Mezzo Mezzo. Θα με θυμηθείτε!


Η ίδια ακριβώς διαδρομή κόβεται και στη μέση και αυτό είναι το εξαιρετικό της. Σταματάμε άνετα στο Βραχάτι που έχει παραλιάρα και καφετέριες. Απλό, όμορφο, εκδρομικό δρομολόγιο χωρίς τρελά έξοδα και κούραση σε χιλιάδες στροφές και ανεβοκατεβάσματα. Ιδανικό για Κυριακή πρωί με τη συμβία μας. Μόνο ένα πρόβλημα υπάρχει. Πως μετά μάλλον θα ακούτε να σας λέει συνέχεια "αυτά είναι μέρη, αυτό μάλιστα ήταν εκδρομή, όχι εκεί που με τρέχεις. Εκεί να πηγαίνουμε"