Γαλαξιδάρα! Όχι Γαλαξίδι, Γαλαξιδάρα! Ναι, όπως καταλάβατε ήμουν τριήμερο του Αγίου Πνεύματος στο Γαλαξίδι και πέρασα υπέροχα. Εξαιρετικός προορισμός, ιδανική σχετικά κοντινή εκδρομή, τουλάχιστον τρεις διαδρομές να επιλέξεις για να πας και να γυρίσεις και βέβαια πολύ ποιοτική περιοχή. Θα σας το περιγράψω λοιπόν όσο πιο… γλαφυρά μπορώ και ελπίζω να τιμήστε κι εσείς τη διαδρομή. Αξίζει. Εάν επίσης θέλετε και μία μίνι περιπέτεια, απλώς κάντε το τουρ μαζί μου, κάπου θα μπλέξετε, κάπου θα χαθείτε, κάπου θα στρίψτε λάθος. Να είστε σίγουροι γι’ αυτό. Λοιπόν, η αναχώρηση έγινε την περασμένη Παρασκευή στις περίπου 6 το απόγευμα. Ζαλωθήκαμε τα αναγκαία, φτιάξαμε πρόχειρα και τις μοτοβαλιτσούλες, ντυθήκαμε και βουρ για τη Δυτική Στερεά – Φωκίδα με το Multistrada να μη λέει όχι αν και βρώμικο. Πρώτη σημείωση: Λόγω του ότι η σύντροφος δεν διαθέτει φουλ εξοπλισμό και φοβάται (ακόμα) τη μηχανή, υποσχέθηκα και το τήρησα να μην τρέξω, που έτσι κι αλλιώς δεν το κάνω. Ειδικά Παρασκευή απόγευμα που έφευγε κόσμος για το 3ήμερο αποφάσισα να πάω με καθαρά εκδρομικούς ρυθμούς. Δυστυχώς, εκεί έκανα ένα λάθος. Θυμάστε τις προγνώσεις για τον καιρό έτσι; Κακοκαιρία Genesis, ο κακός χαμός, θα ρίχνει καντάρια, θα χουμε πλημμύρες κλπ. Όλα αυτά με φόβισαν και λέω από το να έχω κανά μπουρίνι μέσα στα βουνά, ας πάω με ασφάλεια από κάτω κι ας είναι πιο μακριά. Μόνο που δεν θυμόμουν πόσο παραπάνω είναι. Μ’ αρέσει που τσέκαρα κιόλας ο έξυπνος κα τα βρήκα «λίγα παραπάνω». Για να μην σας κουράζω, βρήκαμε κάτι ψιχάλες λίγο πριν τη γέφυρα του Ρίου και μετά μπήκαμε στην «παντόφλα» στην οποία είχα να μπω χρόνια. Άραξε και το Multi μου, βγάλαμε τις φωτό της γέφυρας, κλασσικές αξίες, ξεμπαρκάραμε που λένε και μετά ξεκινήσαμε για Γαλαξίδι.

Κι άρχισε η περιπέτεια. Μόλις έγινε αντιληπτό πως ήταν περί τα 86 χιλιόμετρα ξεκίνησαν τα «αχ» και «ωχ» και μετά από λίγο «η μεσούλα μου» «είναι μακριά ακόμα;» κι άλλα τέτοια ωραία. Μετά έσκασαν και οι στροφές, εκείνο το κάποιες φορές σφιχτό στροφιλίκι του δρόμου Ναυπάκτου – Γαλαξιδίου και το κάθε άλλο παρά καλό οδόστρωμα. Οπότε περάσαμε στα «αχ να φτάσουμε» «άντε πια δεν αντέχω» και φυσικά «δεν θα το ξεχάσω αυτό που μου κανες».

Πάντως φτάσαμε ασφαλέστατοι, μηδαμινά βρεγμένοι αλλά κουρασμένοι. Το δρομολόγιο Αθήνα – Ρίο – Γαλαξίδι έχει σαφώς περισσότερα χιλιόμετρα, στάνταρ πιο κουραστικά γι’ αυτό προτείνω, όσοι το επιλέξετε, να μην είναι στην επιστροφή σας από το Γαλαξίδι. Κάντε το καθώς πηγαίνετε και μέρα καλύτερα. Στο Γαλαξίδι μπορείτε στάνταρ να απολαύσετε τέσσερα πράγματα: Βόλτες – περιπάτους, φαγητό και ποτό και ξενοδοχεία. Είναι πραγματικά φίσκα. Από παραδοσιακούς ξενώνες μέχρι πολυτελή μοντέρνα δωμάτια ανάλογα το βαλάντιό μας.

Η κωμόπολη περπατιέται άνετα. Δεν θα χρειαστείτε το δίτροχό σας εκτός αν είσαστε τίποτα κολλημένοι να πούμε και δεν μπορείτε ούτε WC να πάτε χωρίς το μοτόρι σας. Άλλωστε, το έτερον σας ήμισυ που το χετε σε εκτίμηση, θα ξετρελαθεί με τον περίπατο στην απέναντι πλευρά του κόλπου εκεί που είναι το «Αιολίς». Θα πάτε κανά χιλιόμετρο δίπλα στη θάλασσα και μετά θα επιστρέψτε να πιείτε καφέ ή ποτό στο μαγαζί δίπλα από το νερό.

Το ίδιο μπορείτε να κάνετε και στην απέναντι πλευρά, έχει πλήθος καφέ με ξεχωριστό, προσωπική γνώμη και μόνο το «Καφφενείο» με δύο Φ παρακαλώ. Έχει και πολύ ωραίο παγωτό, ενημερώνω σχετικά. Όσο για φαί, για κάτι πιο οικονομικό έχει δύο σουβλατζίδικα, εμείς τιμήσαμε το ένα που έχει και πίτα προβατίνα παρακαλώ πολύ. Αξιοπρεπέστατο γευστικά και οικονομικά το Steki Family στην ακτή Οιάνθης. Τώρα, εάν το ταίρι σας θέλει κάτι πιο ρομαντικό, κάτι πιο ποιοτικό, υπάρχει «Ο Μπεμπέλης». Μα-γα-ζά-ρα! Μην ξεχάστε να φάτε κελέμια, τοπικό έδεσμα και κολοκυθοκεφτέδες, αλλά μην πάτε αργά. Καταρχάς η κουζίνα κλείνει στις 11, κατά δεύτερον τα κελέμια θα σας πέσουν βαριά. Πρόταση – μπόνους: Στη Στάνη ή Σουλάτσος, σε ημιορεινό χωριό, στους Άγιους Πάντες τρώτε φτηνά, πολύ φτηνά, και «βαριά» ψητούρα. Κοκορέτσια, κοντοσούβλια, πρόβατα και τα τοιαύτα. Συγκλονιστικό κοτόπουλο, επίσης. Ναι, καλά καταλάβατε, φάγαμε πολύ.

Για τον γυρισμό υπάρχουν δύο εναλλακτικές, εκτός εάν θέλετε να μπλέξετε πάλι με Ρία και Πάτρες. Θα σας έλεγα όχι, αλλά εσείς αποφασίζετε. Εμείς πήγαμε για μία βουτιά ως την Ιτέα, ήπιαμε τον καφεδάκο μας, ψιλολιαστήκαμε και μετά, αφού τέλειωσε το Multi Culti την ηλιοθεραπεία του ξεκινήσαμε για Αθήνα μέσω Δεσφίνας, Καρακόλιθου και Κάσττρου. Άνετη διαδρομή, επιτέλους βουνό και καλό στροφιλίκι. Να το χαίρεσαι χωρίς να νιώθεις τον από πίσω να σε σφίγγει λες και έχει πιάσει το τελευταίο κομμάτι αρνί και σε ψέλνει με όσους αγίους ξέρει. Για κάτι πιο… εκδρομικόν και πανέμορφο αλλά σίγουρα πιο μακρινό υπάρχει το δρομολόγιο μέσω Δελφών. Αυτή ήταν η πρότασή μου για ένα σχετικά κοντινό βολτάκι, το οποίο υπό καλές καιρικές συνθήκες και ξυπνήματος πρωινού βγαίνει και μονοήμερο. Όπως και να χει φίλοι το Γαλαξίδι αξίζει πολύ. Και θα το εκτιμήσει και η συμβία σας, πιστέψτε με. Δώστε της να το διαβάσει το κομματάκι θα σας πει «αχ πάμε» και θα πετύχετε αυτό που θέλετε, φιλιά


ΥΓ: Να πάτε όπως και δήποτε στο φανταστικό ναυτικό μουσείο του Γαλαξιδίου.Μην ακούτε μουσείο και τρομάζετε, καμία σχέση με ατελείωτες αίθουσες και βαρετά εκθέματα. Το ακριβώς αντίθετο. Κάντε του μια επίσκεψη και να δείτε που μετά θα μιλάτε πολύ γι αυτό