Θυμάμαι πιτσιρικάς που μια φορά την εβδομάδα η μάνα μου έφερνε μια γυναίκα να καθαρίσει τον σπίτι. Η μέρα εκείνη ήταν ιεροτελεστία και έπρεπε να έχουμε φύγει από το σπίτι ακόμη και αν δεν είχαμε σχολείο. Την προηγούμενη μέρα πάντα μα πάντα, καθόταν και καθάριζε τα πάντα στο σπίτι, μην τυχόν και τα βρει λερωμένα η γυναίκα που θα ερχόταν να καθαρίσει.
Κάπως έτσι έγινα και εγώ μεγαλώνοντας. Τρίτη έχω κλείσει ραντεβού για τακτικό σέρβις, οπότε χτες το απόγευμα, πήρα καφέ, τσιγάρα, μουσική και κατέβηκα στο γκαράζ. Ελυσα τα πλαστικά της μηχανής και τα καθάρισα μέσα έξω, καθάρισα εσωτερικά το τεπόζιτο, έσφιξα κάτι βίδες που είχαν χαλάρωσει. Μάζεψα κάτι καλώδια που περίσσευαν, πέρασα καινούρια TY-Rap (δεματικά και όχι tyre up, ούτε tire up αλλά ούτε και tie wrap όπως κατά καιρούς τα έχω δει γραμμένα). έβγαλα και καθάρισα την ζελατίνα καθώς επίσης και κάτω από την σέλα. Εκατσα 3 ώρες, εγώ, οι μουσικές μου, τα εργαλεία μου, καφές, τσιγάρο και η μηχανή μου. Και ανέβηκα 3 ώρες μετά στο σπίτι με ένα τεράστιο χαμόγελο, λες και μόλις γύρισα από επιτυχημένο session ψυχοθεραπίας. Ηρεμος, ξεκούραστος και χαμογελαστός.
Τι είναι αυτό τελικά, που αντί να ψάχνουμε θεραπεία για τον ψυχαναγκασμό μας, μας κάνει να ηρεμούμε γιατι παίξαμε με τα εργαλεία μας (που ευλαβικά κρατάμε μέσα σε καθαρές εργαλειοθήκες), που μας κάνει και χαιρόμαστε για την καινούρια χρωμιομένη αλλενόβιδα που βάλαμε στην μηχανή μας και την τραβάμε φωτό για να την θυμόμαστε καίνουρια, αλλά ταυτόχρονα τραβάμε όποιον βρούμε στον δρόμο μας, γνωστό ή άγνωστο, να του την δείξουμε. Όχι ακριβώς να του πούμε "Κοίτα εδώ τι έβαλα", αλλά να του ζητάμε να βρει την διαφορά "Ελα πες δεν το βλέπεις; Είναι χαρακτηριστικό. ΕΔΩ ΡΕ ΒΛΑΚΑ., Τι θα πει ποια ΒΙΔΑ; ΟΧΙ ΡΕ ΗΛΙΘΙΕ...δεν είναι μια κοινή βίδα. ΑΝΤΕ ΧΕΣΟΥ ΡΕ...Ελα πίσω, έλα να σου δείξω τι άλλο έβαλα." Και κάπως έτσι χάνουμε φίλους, γνωστούς και καταλήγουμε να μιλάμε ξανά με την μηχανή.
Πάω να κοιτάξω πάλι λίγο τις βίδες μου