Το Aprilia RS660 το περίμενα πως και πως. Από την πρώτη ματιά, και σαν πρωτότυπο ακόμα, είπα στον ευατό μου, ώπα, τι έχουμε εδώ; Κι από τότε, περίμενα σαν χαζός, κάθε πληροφορία που ερχόταν, κάθε περιοδικό που κάτι έγραφε για αυτό, κάθε βίντεο στο youtube, οτιδήποτε. Και τα τεστ, αργούσαν, πολύ αργούσαν.

 

 

 

Οσα δεν φέρνει ο χρόνος, τα φέρνει η στιγμή λέει μια έκφραση, και το Aprilia RS660 θα ήταν δικό μου, να το κάνω -σχεδόν- ότι θέλω για ένα 20λεπτο, κι αυτό στην διαδρομή για Σούνιο. Σαν να λέμε, δική σου η Halle Berry και θα σου έρθει μόνη της, σπίτι σου.

 

 

Το ραντεβού με την ομάδα της τηλεοπτικής εκπομπής που θα μου το δάνειζε, ήταν απέναντι από το νησί Πάτροκλος, στο μνημείο του Ορια, σημείο που πιο χαρακτηριστικό στην διαδρομή προς Σούνιο, δεν έχει και φυσικά ήμουν εκεί στην ώρα μου. Δεν άργησε να φανεί ο φίλος Δημήτρης, που έκανε ''χαμηλή πτήση'' ερχόμενος (φωτό).

 

 

 

Ηρθε λοιπόν η ώρα να το οδηγήσω. Ε τόσες μοτοσυκλέτες έχω οδηγήσει, εδώ είχα τρακ, σαν νέος οδηγός. Είναι πανέμορφο οπτικά, είναι πολύ δυναμικό το σχέδιο του και σου δίνει την εντύπωση οτι θέλει να κινηθεί προς τα εμπρός, ακόμα και σταματημένο. Κι αυτό, χωρίς να έχει υπερβολικές λεπτομέρειες στο σχέδιο του, χωρίς να γίνεται decepticon, φλυαρο ή ότι άλλο. Η μοτοσυκλέτα σαν σουλούπι είναι τόσο-όσο.

 

 

Ενα γύρω γύρω να δούμε πως μοιάζει. Τέλειο το ‘’γραφείο εργασίας’’, μοντέρνα η οθόνη-πολυόργανο που δεν είχα τον χρόνο να εξοικοιωθώ με τις λειτουργίες της, και πρωτοτυπία η πάνω τιμονόπλακα που αποτελεί ένα κομμάτι με τις δέστρες των clipons. Το μεγάλο χαρακτηριστικό της σχεδίασης φυσικά, είναι το μισό πλαίσιο, που ψαλίδι και βάσεις μαρσπιέ, δένουν απευθείας στον κινητήρα, που παίζει και ρόλο πλαισίου, σχεδίαση που έχουμε δει και παλιότερα, για παράδειγμα στο Honda VFR800F. Το ψαλίδι πίσω δουλεύει χωρίς μοχλικό σύστημα, με το αμορτισέρ να βρίσκεται με λοξή γωνία ως προς το μήκος του ψαλιδιού, υποκαθιστώντας με αυτόν τον τρόπο κινηματικά το μοχλικό σύστημα (ως ένα βαθμό), λύση που έχουμε δει και σε άλλες μοτοσυκλέτες, όπως για παράδειγμα, στο Honda Bros.

 

 

 

 

Αφού το οδήγησα, επιβεβαίωσα αυτό που περίμενα ότι θα είναι το Aprilia RS660 και θα το αναλύσω τι εννοώ παρακάτω. Με λίγα λόγια, το Aprilia RS660 είναι ένα εκπληκτικό μοτό, υπέροχο σε απόδοση κινητήρα, είναι η σπορ μοτοσυκλέτα που θα έπρεπε να ονειρεύεται ο σπορ αναβάτης. Είναι αυτό που θα έπρεπε να έχει στον πραγματικό κόσμο, στους πραγματικούς δρόμους, ο αγοραστής, αν απελευθερωθεί από την ματαιοδοξία, την υπερκαταναλωτικότητα και την φαντασίωση του ‘’θελω μια υπερσπορ κατασκευή λες και είμαι ο τάδε παγκόσμιος και οτιδήποτε άλλο μου πέφτει λίγο’’. Σε όλα, εκτός από ένα μελανό σημείο. Από το οποίο και θα ξεκινήσω, να φύγει από την μέση, να ξεμπερδεύουμε.

 

 

 

 

Οι αναρτήσεις όταν θες να πας γρήγορα, είναι κατώτερες της υπόλοιπης κατασκευής, είναι μέτριες και χαλάνε την οδήγησή του. Κρατάω μια επιφύλαξη μήπως το συγκεκριμένο που οδήγησα είχε κάποιο πρόβλημα, το είχαν ζορίσει και του είχαν χαλάσει την απόσβεση των αναρτήσεων ή κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο, και τα άλλα Aprilia RS660 δεν είναι έτσι. Η μοτοσυκλέτα που οδήγησα, δεν μου δούλεψε στο θέμα μπροστινή ανάρτηση. Οι ρυθμίσεις ήταν στην εργοστασιακή θέση, κι όμως κλείνοντας γκάζι και αρχίζοντας το φρένο, το πηρούνι έκανε ένα αψυχολόγητα μεγάλο πρώτο βύθισμα, δεν τερμάτιζε μεν, μπρουμύτιζε δε, και μετά από αυτό το σημείο βυθιζόταν δύσκολα. Μια μη-γραμμική ανάρτηση, πολύ μαλακή στην αρχή της και σκληρή στην συνέχεια, λες και έχει δύο τελείως ξεχωριστά στάδια. Σε μπερδεύει τελείως, στο τι ακριβώς κάνει την ώρα που κλείνεις το γκάζι/αρχίζεις το φρένο. Ισως εγώ να το κάνω λάθος, ίσως να είμαι πια γέρικο σκυλί για να μάθω νέα κόλπα, ίσως να θέλει να το οδηγάς έτσι, ορμώντας στην στροφή ΧΩΡΙΣ να σε νοιάζει τι κάνει ή ίσως για γρήγορη οδήγηση να θέλει άλλες ρυθμίσεις και να δουλεύει σωστά με αυτές. Μια φορά, αν έχεις μόλις κατέβει από μια μοτοσυκλέτα στην οποία το σφιχτό μπροστινό σύστημα είναι αναλογικό, και βυθίζεται με ομαλή αύξουσα σχέση του πόσο πιέζεις το φρένο, θα μπερδευτείς με το Aprilia RS660, θα σου χαλάει αυτό που σκεφτόσουν να κάνεις μπαίνοντας στην στροφή, θα σου ανοίγει την γραμμή.

 

 

Τα ίδια με την ανάποδη φορά, κάνει το πίσω αμορτισέρ, αν και σε πολύ μικρότερο βαθμό, στο άνοιγμα του γκαζιού στην έξοδο. Το πίσω μέρος αντιδράει με τρόπο ελαφρώς αψυχολόγητο και πάλι, και δεν σε αφήνει να ανοίξεις το γκάζι όσο νωρίς θα ήθελες. Πρέπει να έχεις ξεμπερδέψει από την στροφή, και ΜΕΤΑ να το ανοίξεις, δεν σε αφήνει να το ανοίξεις ΠΡΙΝ ακόμα βγεις. Το ηλεκτρονικό antispin υποθέτω σώζει σημαντικά την κατάσταση, δεν συμβαίνει κάτι τραγικό, όπως με την μπροστινή ανάρτηση. Σε κάθε περίπτωση, αν όλα τα Aprilia RS660 είναι έτσι, μάλλον εκεί έκοψε η Aprilia για να βγει σε λογικό κόστος η μοτοσυκλέτα της.

 

 

Αν εξαιρέσουμε την συμπεριφορά της ανάρτησης στα παραπάνω σενάρια χρήσης, γενικά η ανάρτηση είναι πολύ καλόβολη, δεν κοπανάει, δεν είναι σκληρή, δεν είναι κουραστική, δίνει πολύ ευχάριστη κύλιση στον δρόμο, ακόμα και στο ‘’σκαλί’’ της ασφάλτου που βγαίνεις από τον δρόμο και μπαίνεις στο χώρο στάθμευσης, η μοτοσυκλέτα δεν δυσανασχετεί καθόλου. Υποθέτω θα είναι εξίσου ευχάριστη, ευκολοδήγητη στους δρόμους της πόλης, με τις ανωμαλίες, τις λακούβες, τα νερά κ.ο.κ.

 

Αυτά με τις αναρτήσεις, τα έγραψα, ξεμπερδέψαμε με τα αρνητικά που του βρήκα. Γιατί, αυτά βρήκα για αρνητικά. Άλλα, δεν έχει.

 

 

 

 

Το μοτέρ είναι απλά φανταστικό. Έχει το χαρακτηριστικό δικύλινδρο άγριο δούλεμα στο ρελαντί, και από τις χαμηλομεσαίες και μετά ζωντανεύει και σαν απόδοση, και σαν ήχος, ενώ στις ψηλές στροφές τα δίνει όλα λες και είναι τετρακύλινδρο. Στον ήχο συντελεί το σύστημα της εισαγωγής, που φαντάζομαι έχει κάποια βαλβίδα-κλαπέτο που ανοίγει από τις μεσαίες στροφές ή απλά είναι πολύ έξυπνα σχεδιασμένο στις αντηχήσεις στους διαδρόμους του, απελευθερώνει τον ήχο που έρχεται από τα έγκατα και σου δίνει την εντύπωση ότι βρυχάται το θηρίο. Δεν είναι όμως μόνο εντύπωση, όντως βρυχάται το θηρίο. Η μοτοσυκλέτα επιταχύνει δυνατά, δεν φαίνεται να έχει κολλήματα, τρύπες ή ότι άλλο. Ότι σχέση και να έχεις, ανοίγεις το γκάζι, όσο άτσαλα θέλεις και αυτό χωρίς δισταγμούς…επιταχύνει. Το στροφάρισμά του, είναι τόσο γρήγορο, που ανεβάζει αβίαστα και ακούραστα σαν τετρακύλινδρο, και αν έχεις μόλις κατέβει από μοτοσυκλέτα με μεγαλύτερα όρια περιστροφής, μπαίνεις στον κόφτη χωρίς να το καταλάβεις. Πως να μην μπαίνεις όταν δεν ζορίζεται καθόλου.

 

Η επιτάχυνση του Aprilia RS660 μου φάνηκε μια ιδέα λιγότερη από τους 100 ίππους που δηλώνει η Aprilia. Εχω μοτοσυκλέτες των 100 ίππων, από την σύντομη εμπειρία μαζί του, έχω την εντύπωση ότι είναι μια ιδέα πιο γρήγορες στην επιτάχυνσή τους. Η επιτάχυνση αυτή όμως είναι εύκολη, με τον κινητήρα να γεμίζει δυνατά σε μεγάλο εύρος του στροφόμετρου, κι όχι μόνο στις ψηλές στροφές, αν και δείχνει να τις προτιμάει όταν θέλεις την μέγιστη δυνατή. Σε κάθε περίπτωση, εμένα η μοτοσυκλέτα με την μικρή εμπειρία που είχα μαζί της, μου έδωσε την εντύπωση των 90 παρά ίππων. Σε όλα αυτά βέβαια, χωρίς ακριβείς μετρήσεις, μπορεί να είναι όλα η ιδέα μου.

 

 

 

 

Η θέση οδήγησης είναι εύκολη και αποτελεσματική. Δεν ζορίζεσαι να ανέβεις πάνω του, ούτε να κάτσεις, ούτε σκύβεις πολύ, ούτε είσαι όρθιος, δεν ρίχνει βάρος στα χέρια, δεν τρως και όλο τον αέρα. Το τιμόνι στις επιτόπιες μανούβρες είναι ελαφρύ, όπως ελαφριά είναι και η αίσθηση στο ζύγισμα ή στο ανασήκωμα όταν θες να μαζέψεις το stand. Είναι φανταστική για νέους αναβάτες (νέους στην κατηγορία, όχι νέους συνολικά στις μοτοσυκλέτες), είναι εξίσου αποδοτική για έμπειρους. Τολμώ να πω ότι η αίσθηση ομοιάζει με sport touring μοτοσυκλέτα, χωρίς το βάρος που έχουν τα κλασσικά sport touring όμως.

 

Τα φρένα είναι αποτελεσματικά, τόσο αποτελεσματικά που δεν τα πρόσεξα καν. Δεν με απασχόλησαν, δεν έκαναν παρατράγουδα, όποτε χρειάστηκα φρένα, απλά φρέναρα, χωρίς δράματα, χωρίς ανησυχία. Πιο καλό από αυτό, δεν γίνεται.

 

Με τα ηλεκτρονικά του, δεν ασχολήθηκα, δεν είχα τον χρόνο. Είχε το antispin σε μια μεσαία ρύθμιση από ότι μου είπαν, εκεί και έμεινε.

 

 

Κι εδώ έρχεται η πραγματική περιγραφή, τι περίμενα, και τι από αυτό που περίμενα βρήκα στο Aprilia RS660, κατά την δική μου γνώμη και όπως αυτό κατάλαβα από την σύντομη εμπειρία μαζί του, κάνοντας μερικά πάνω-κάτω τον δρόμο προς Σούνιο.

 

Απολαύστε το, ακούγεται μερικές φορές και ο ήχος του όμορφα.

 

 

 

 

Διαβάζοντας για αυτό, μελετώντας το πλαίσιό του, το στήσιμό του, τα στοιχεία που ανακοινώνονταν, περίμενα μια μοτοσυκλέτα , που συνεχίζει εκεί που μας άφησαν χωρίς διάδοχους, για πολλά χρόνια, το Aprilia RS250 και οι υπερσπόρ τετράχρονες 400ρες της δεκαετίας του ’90. Μοτοσυκλέτες που η ιπποδύναμη δεν έχει την μεγαλύτερη σημασία, αλλά η ελαφριά και συνάμα ακριβής αίσθηση, η καλοζυγισμένη οδική συμπεριφορά, τα βελούδινα σε λειτουργία απίστευτα ραφιναρισμένα μοτέρ τους, το συμπαγές πλαίσιο, τα καλά και καλοταιριασμένα περιφερειακά συστήματα. Όλο αυτό, προσαρμοσμένο στην σύχρονη εποχή προδιαγραφών, και με την δύναμη των σύγχρονων τεχνολογιών ψεκασμού και κινητήρα. Αυτό περίμενα στο Aprilia RS660 και με μοναδική εξαίρεση το λίγο φάλτσο από την μπροστινή ανάρτηση, αυτό και βρήκα.

 

 

Το Aprilia RS660 είναι η λογική συνέχεια, προσαρμοσμένη στην εποχή μας, αυτού που ήταν τα υπερσπόρ δίχρονα 250 και τετράχρονα 400 της δεκαετίας του ’90. Αυτό κυρίως, και όχι η συνέχεια των ευκολοδήγητων σπορ 600ριων των αρχών της δεκαετίας του 2000 όπως για παράδειγμα το CBR600Fi του 2001. Πλησιάζει αρκετά ΚΑΙ σε αυτόν τον ρόλο και ειδικά στο θέμα της ιπποδύναμης μοιάζει πιο πολύ με αυτά, αλλά σε όλα τα άλλα, εγώ το ένιωσα σαν συνέχεια της πρώτης κατηγορίας.

 

 

Το Aprilia RS660 δεν πάει να γίνει τόσο πολύ ότι ήταν το CBR600Fi του 2000, πάει και προς αυτό, κυρίως όμως και πιο πολύ, πάει να γίνει ότι ήταν κάποτε το Honda RVF400R και το Aprilia RS250. Πράγμα που κάνει με τρομερή επιτυχία και απορώ γιατί τους πήρε τόσα χρόνια.

 

 

Μου άρεσε; Ναι, μου άρεσε πάρα πολύ. Εχει εξαιρετική χρηστικότητα, ευκολία, ενώ ταυτόχρονα είναι αρκετά γρήγορο και ικανό, για ότι θα χρειαστεί σε σπορ οδήγηση ένας αναβάτης στον πραγματικό κόσμο, και όχι στον κόσμο των ιδεών. Μπορεί να φαίνομαι σαν φαντασμένος που θα το γράψω αυτό, αλλά πραγματικά προτείνω να ξεφορτωθείτε την μοτοσυκλέτα που έχετε, και να πάρετε ένα τέτοιο όσο πιο γρήγορα γίνεται, ειδικά όσοι δεν είστε και αυτό που λέμε ‘’μικροί’’ σε ηλικία και η σχέση σας με τις μοτοσυκλέτες έχει φτάσει σε αυτό που λέμε τέλμα. Θα ξανανιώσετε οδηγικά, θα ξεκολήσετε από τον κουρασμένο γάμο που έχετε βαφτίσει ως ‘’οδήγηση μοτοσυκλέτας’’, θα θυμηθείτε πως ήταν να είσαι ερωτευμένος με την οδήγηση, με το σουλούπι της, πως είναι να το κοιτάς πριν το αφήσεις στο γκαράζ, και όλα αυτά χωρίς τρελό κόστος.

 

 

Μοτοσυκλέτα δεν είναι τα γκάτζετ, δεν είναι τα 300 κιλά του γερμανικού τάνκς, δεν είναι οι όγκοι, δεν είναι τα ύψη. Η μοτοσυκλέτα πρέπει να είναι κάτι μίνιμαλ, κάτι απλό, που κάνει ΕΝΑ πράγμα καλά, να κάνει τον οδηγό της να χαμογελάει σαν χαζός, όχι ένα SUV με δύο ρόδες να χωράει και το αρνί στις βαλίτσες για τα πεθερικά στο χωριό το Πάσχα. Δεν είναι μοτοσυκλέτα πια αυτό, κάπου το έχουμε χάσει, γεράσαμε ή γεννηθήκαμε γέροι. Κι αυτό μας το θυμίζει το Aprilia RS660 και πρέπει να του δώσουμε το ευχαριστώ και την ψήφο για αυτήν την υπενθύμιση, αγοράζοντάς το, και εξασφαλίζοντας την συνέχειά του.

 

Αν ήδη το έχεις, κάνε κλικ εδώ! RS660

 

 

Πάρτε ένα. Αν δεν έχετε λεφτά, κοιτάξτε να βρείτε στο μέλλον. Θα με θυμηθείτε.